خش اول-مقدمه یکی از مهمترین الزامات تهیه و ارائه اطلاعات مالی با کیفیت های مطلوب وضع و تدوین اصول و استانداردهای حسابداری و رعایت آنها در عمل است. وضع استانداردهای حسابداری مالی در کشورهای پیشرفته صنعتی عمدتا از طریق مراجع منتخبحرفه حسابداری به شکل هیاتهای تدوین استاندارد حسابداری مالی با شرکت حسابداران خبره وذیصلاح صورت میگیرد. سابقه تدوین اصول و استانداردهای حسابداری در ایران بسیار کوتاه است.برای نخستین بار در کتابهای حسابداری منتشر شده در اوایل دهه 40 شمسی اصول عمومی حسابداری، به اتکای منابع خارجی تعریف شده است. در سال 1367 سازمان حسابرسی از تلفیق موسسات بخش عمومی به موجب قانون مصوب 1362 عملا تشکیل گردید و به موجب قانون تشکیل و اساسنامه قانونی آن به عنوان مرجع رسمی تدوین اصول واستانداردهای حسابداری در ایران تعیین شد. راه حل های مختلف وضع و تدوین استانداردهای ملی حسابداری مالی در جهان: 1-تدوین استاندارد توسط جوامع حرفه ای 2-تدوین استاندارد توسط جوامع حرفه ای و تصویب آن توسط مراجع عمومی 3-تدوین استانداردهای حسابداری توسط مرجع منتخب دولت 4-پذیرش استانداردهای بین المللی حسابداری بینش های مختلف در تدوین استاندارد ملی: بینش اول:اصول و استانداردهای حسابداری را مربوط به این رشته از دانش میداند که در طول زمان و بنا به نیازهای جوامع پیشرفته از لحاظ اقتصادی،تحول،رشد و تکامل یافته است.از این رو در این بینش اصولا نیازی به تدوین استانداردهای ملی نیست و باید استانداردهای حسابداری پیشرفته ترین کشور صنعتی را به درستی ترجمه کرد. بینش دوم:عکس بینش قبلی و بر این باور است که حسابداری هر کشور باید نیازهای اقتصادی-اجنماعی جامعه را پاسخ گوید و همسو با تحولات و آرمانهای جامعه تغییر و تکامل یابد. بینش سوم:بینشی عمل گراست که بر اعتدال و میانه روی،الزامات زمان و استفاده از امکانات و منابع موجود در مقیاس جهانی استوار است.در این بینش از یک سو تفاوتهای موجود بین شرایط اقتصادی-اجتماعی و مقررات حاکم بر فعالیت ها و واحدهای اقتصادی کشور با کشورهای پیشرفته صنعتی شناسایی و پذیرفته میشود و از سوی دیگر الزام به بهره گیری از دستاوردهای علمی و تجارب علمی جهانی را که در تدوین استانداردهای حسابداری کشورهای پیشرفته تبلور یافته است اجتناب ناپذیر میداند. به موجب قانون تشکیل و اساسنامه سازمان حسابرسی،این سازمان مرجع رسمی تدوین استانداردهای حسابداری تعیین شده است.بنابراین فرایند تدوین استانداردهای حسابداری در ایران در حیطه اقتدار دولت در معنای عام آن قرار دارد. هیئت تدوین استانداردهای حسابداری و کمیته تخصصی آن با مطالعه و بررسی بینش های مختلف بینش سوم را که با تدوین مبانی نظری برای وضع و تدوین استانداردهای ملی ملازمه دارد انتخاب کرد و هدف از تدوین آن عبارت است از فراهم آوردن رهنمودی عام و فراگیر در چارچوب ویژگیهای کشور برای وضع و تجدید نظر در استانداردها بطوری که حقوق و منافع استفاده کنندگان،تهیه کنندگان و حسابرسان گزارشها و صورتهای مالی بطور متعادل و منطقی حفظ شود. مبانی نظری به خودی خود استاندارد حسابداری نیست بلکه تنها شالوده ای را برای تدوین استانداردهای حسابداری مالی در راستای هدفهای یاد شده فراهم می آورد. بنابراین در تدوین هر استاندارد هر یک از موضوعات حسابداری باید علاوه بر ملحوظ داشتن این مبانی نظری،شرایط محیطی و ویژگیهای موضوع در نظر گرفته شود. بخش دوم- دانش و سیستم حسابداری حسابداری دانشی توصیفی تحلیلی است که معاملات و رویدادهای دارای اثر مالی بر واحدهای اقتصادی را توصیف و تحلیل میکند.تئوری حسابداری را میتوان به عنوان گروهی از براهین منطقی که به صورت اصول جامع ارائه میشود تعریف کرد. هر سیستم حسابداری سه عملکرد اطلاعاتی،کنترلی و خدماتی دارد که مهمترین آن عملکرد اطلاعاتی است. سیستم حسابداری اطلاعات مالی مبتنی بر اسناد و مدارک اولیه را به عنوان داده یا ورودی میپذیرد،پردازش میکند و نهایتا به شکل گزارشهای مختلف ارائه مینماید که خروجی یا ستانده محسوب میشوند. گزارشهایی که حسابداری به عنوان سیستمی اطلاعاتی فراهم میاورد مدیریت را به اداره کارامد و اثربخش واحدهای اقتصادی قادر میسازد و اشخاص ذیحق و ذیعلاقه به واحدهای اقتصادی را در اتخاذ تصمیمات آگاهانه یاری میدهد. گزارش های حسابداری: 1-گزارش های درون سازمانی:به طور مستمر و در فواصل زمانی کوتاه و حتی روزانه تهیه میشود و منظور آنها عمدتا رفع نیازهای اطلاعاتی مدیریت واحدهای اقتصادی در برنامه ریزی و کنترل است. 2-گزارش های برون سازمانی:توسط سیستم حسابداری معمولا در پایان سال مالی جهت ارائه اطلاعات به طیف وسیعی از اشخاص تهیه میگردد.صورت های مالی که محصول نهایی پردازش اطلاعات مالی توسط سیستم حسابداری است اصلی ترین بخش گزارشهای برون سازمانی است. انواع گزارش های مالی: گزارش مالی سالانه:توسط هیئت مدیره شرکتهای سهامی به مجمع عمومی صاحبان سهام یا توسط مدیریت شرکتهای غیر سهامی و سایر موسسات به صاحبان سرمایه شرکت یا ارکان تصمیم گیرنده موسسه ارائه میشود. گزارش مالی خاص:هر واحد اقتصادی بنابر الزامات قانونی یا قراردادی و یا در جهت رفع نیازهای اطلاعاتی اشخاص یا مراجع معینی ممکن است گزارشهای خاصی را نیز تهیه و ارائه کند مانند گزارش مالی به بورس اوراق بهادار یا گزارش مالی به منظور دریافت وام یا تسهیلات مالی به بانکها و موسسات اعتباری. واحدهای اقتصادی و واحدهای گزارشگر واحد اقتصادی عبارت است از هر موسسه یا سازمانی که با نام و هدف معین در مالکیت عمومی یا خصوصی و یا ترکیبی از این دو باشد و به فعالیتهای انتفاعی یا غیر انتفاعی بپردازد و طرف معامله قرار گیرد اما سازمانهایی که اعمال حاکمیت دولت را انجام میدهند با وجود اینکه طرف معامله هم قرار میگیرند جزو واحدهای اقتصادی محسوب نمیشوند. واحد انتفاعی موسسه یا سازمانی است که توسط دولت و یا یک یا چند شخص حقیقی یا حقوقی عمومی یا خصوصی تشکیل شود و به قصد انتفاع به فعالیت تولیدی،بازرگانی و خدماتی بپردازد. کلیه سازمانهای دولتی که به صورت بازرگانی اداره میشوند از لحاظ مقاصد این بیانیه واحد انتفاعی تلقی میگردند. و...