از سال ۲۰۰۴ به این سو، نائومی کلاین دست اندرکار پژوهش در حیطه ای از تاریخ اقتصاد بوده است آکنده از گفته ها (و اغلب ناگفته ها)ی بحران های گوناگون چند دهه اخیر و اینکه چگونه از این بحران ها سوء استفاده می شود تا راه برای پیشروی به اصطلاح ((انقلاب)) های اقتصادی دست راستی در سراسر عرصه گیتی هموار گردد: بحرانی فرا می رسد، هول و هراس جامعه را در بر می گیرد و نظریه پردازان راست گرا، با رخنه کردن در خلاً اجتماعی ناشی از بحران و جوّ ترس و نگرانی، دست به کار می شوند و به نفع شرکت های بزرگ، به مهندسی جوامع بحران زده می پردازند. این شگردی است که خانم نائومی کلاین آن را ((سرمایه داری فاجعه محور)) می نامد.

این کتاب چالشی در مقابل این ادعای نولیبرالی است که گویا دموکراسی و بازارهای آزادِ رها از قید و شرط دو قلوهایی جدا نشدنی اند. خانم نائومی کلاین در این کتاب این دروغ شاخدار را به چالش می کشد و، با ارائه پی درپی نمونه هایی روشنگر، نشان می دهد که در حالی که مدل اقتصادي ((مكتب شیکاگو)) را تحت شرایط دموکراتیک فقط به صورت نیم بند می توان تحمیل کرد، پیاده کردن آن به طور کامل، نیازمند شرایط استبدادی است {مارگارت تاچر، نخست وزیر اسبق بریتانیا و مرید سرسخت فون هایک و میلتون فریدمن، خود، در فوریه ۱۹۸۲ در نامه ای به هایک اذعان می کند که ((به سبب وجود نهادهای دموکراتیک و ضرورت اجماع نسبتاً فراگیر، برخی از تمهیدات اتخاذ شده در شیلی در بریتانیا کاملاً غیر قابل قبول خواهد بود))}. آری! خانم کلاین در جای جای این کتاب نشان می دهد که سرمایه داری بنیادگرا نه فقط با دموکراسی عجین نیست، بلکه نوزادی است که قابله اش بی رحمانه ترین شکل های قهر و اجبار بوده است - قهر و اجباری که ضرباتش هم بر پیکر جامعه سیاسی و نیز بر بدن های رنجور تعداد بی شماری از افراد جامعه وارد آمده است.