اقتصاد، علم تخصیص منابع کمیاب به خواسته های نامحدود است. تمام تاریخ این علم برای ارائه بهترین پاسخ به این سوال بوده است. نخستین و یکی از بنیادی ترین مفاهیم علم اقتصاد، هزینه فرصت است. هزینه فرصت به معنای بهترین جایگزین برای انتخاب انسان است. منطق انسان عقلایی اقتصادی، ایجاب می کند که هزینه فرصت هر انتخاب باید کمتر از فواید و مطلوبیت آن انتخاب باشد. منطق سود و زیان اقتصادی حتی بر رابینسون کروزوئه در جزیره تنهایی اش، چنین حکم می کند که حداکثرکننده مطلوبیت و حداقل کننده هزینه ها باشد.

اقتصاددانان متاخر به ویژه آنان که در حوزه اقتصاد رفتاری متمرکز هستند تعریف جدید و نگاه متفاوتی را به این علم آغاز کرده اند. آنها اقتصاد را علم معماری انتخاب می دانند. معماری انتخاب یعنی به جای تحمیل گزینه ها به افراد، چیدمان گزینه های در دسترس انسان به گونه ای باشد که او بهترین انتخاب را داشته باشد. مثال متداولی که اغلب ما این روزها با آن آشنا هستیم، تبلیغات بازرگانی و چیدمان قفسه ها در فروشگاه ها است. اگر اقتصاددانان متقدم در انتخاب کالاها صرفا بر حداکثرسازی مطلوبیت آنها متمرکز بوده اند پژوهشگران معماری انتخاب معتقدند کیفیت مشاهدات و پیش آگاهی ذهنی نقش موثری بر انتخاب نهایی افراد دارد. حوزه اقتصاد رفتاری مبتنی بر آزمایش های انسانی است که اغلب در محیط های شبیه سازی شده انجام می شود و با تکرار زیاد یک آزمایش بر روی افراد مختلف تلاش می کند یک قانون مخفی را کشف و آن را برای نهادها و سیاست گذاران اقتصادی طراحی و اجراپذیر نماید.

مشاهدات و پیش آگاهی ذهنی مردم از روش های مختلفی ایجاد می شود که یکی از مهم ترین، موثرترین و قدیمی ترین آن ها، روایت ها و داستان ها هستند. داستان تلفیقی از عقلانیت و احساسات است و برای همین نزد مخاطبین ماناتر و اثرگذارتر است. از این رو سیاست گذاران در چارچوب معماری انتخاب ناگزیر از روایت های مردم هستند چرا که اقتصاد بیش از آنکه تابع خواست حکمرانان باشد، محصول رفتار مردمان است.