برآیند این پژوهش کشیدن خط بطلان برچند فرضیه است که دهه‌هاست ذهن پژوهشگران و پیرو ایشان سیاست‌گذاران ما را به خود مشغول کرده است. نخست و فراتر از هر دغدغه‌ای این که ریشه بهره‌وری نازل ناوگان در پدیده خود مالکی و تک واحدی بودن مالکیت ناوگان است. بررسی ما براساس داده‌ها و و واقعیت‌ها نشان می‌دهد انگشت اتهامی که دهه‌هاست به سوی الگوی خودمالکی نشانه رفته بود شخصیت بیگناهی را در کرسی دفاع نشانده بود.
دوم این که همه اعدادی که تاکنون در ادبیات لجستیک ایران از پیمایش سالانه ناوگان در اروپا آمریکا و استرالیا عنوان شده است و همه استدلالات مقایسه‌گر بین میزان میانگین پیمایش ناوگان ایرانی با همتایان خارجی آن هم به شدت گزافه‌گویی بوده و هم ارتباط عملی و ریاضی بین سبب ساز و پدیده برقرار نشده است. در واقع بهره‌وری ،ناوگان وابسته به وجود سامانه‌ها و شبکه‌های کارای ترابری بنگاه‌های پشتیبان لجستیکی عرضه کننده کالا بیشتر بر پایه فناوری اطلاعات که رابطی قوی بین صاحبان کالا و ناوگان باشند یکپارچگی ریل و جاده و پشتیبانی حقوقی و نهادی دولت به معنی عام آن اقتصاد بازار کمتر دخالت شده و بازارهای سلف است.

در غیاب این نظامات نهادینه مسلماً بهره‌وری کاهش مییابد چه کامیون متعلق به شرکت باشد چه خود مالک سامانه‌ها مقررات و شاکله حمل و نقل جاده‌ای نهادهای تاریخی و اداری در مقیاس اقتصاد خرد و کلان موجب نیک بختی یک سیستم و شوربختی دیگری می شود و در مورد ایران دخالت‌های مستمر دولت در اقتصاد حمل و نقل جاده‌ای هر چند با قصد خیر، عمدتاً به بی‌راهه و هزینه سنگین بر دوش دولت و ملت انجامیده است.