چه می‌شود اگر بتوانیم توانایی خود برای پیش‌بینی آینده را بهبود بخشیم؟ هر آنچه انجام می‌دهیم، با پیش‌بینی‌های ما درباره رخدادهای آینده گره خورده است. تفاوتی نمی‌کند که یک خانه نو بخریم یا شغل خود را عوض کنیم، محصولی جدید طراحی کنیم یا کسی را به همسری بگیریم، در هر حال تصمیم‌های ما، با گونه‌ای از پیش‌بینی آشکار و پنهان در این‌ باره همراه است که کارها چگونه پیش می‌رود و اوضاع چگونه خواهد بود.

اما مشکل اینجاست که ما «پیشگویان» خوبی نیستیم. پرفسور فیلیپ تتلاک (Philip E. Tetlock)، در یک پژوهش برجسته بیست ساله نشان داد که در مجموع برای پیش‌بینی آینده، حتی کارشناسان در قیاس با کسانی که حدس و گمان‌هایی تصادفی درباره آینده دارند، تنها اندکی بهتر عمل می‌کنند. آخرین پروژه تتلاک - که پژوهشی دامنه‌دار و با بودجه دولتی بود که با ارزیابی پیش‌بینی‌های بیش از یک میلیون نفر سروکار داشت - نشان داد افرادی وجود دارند که پیش‌بینی‌هایی واقعی و قابل سنجش دارند. این‌ها افرادی عادی هستند که در میان آنان از اقشار مختلف جامعه می‌توان سراغ گرفت و این توان را دارند که در قیاس با پیشگویان معمولی آینده را با دقتی در حدود 60 درصد پیش‌بینی کنند. آن‌ها همان پیش‌گویان برتر یا «اَبَرپیشگوها» هستند.

تتلاک و دن گاردنر (Dan Gardner) دیگر نویسنده کتاب هنر پیش‌بینی (Superforecasting)، درباره درس‌هایی که می‌توان از این گروه نخبه آموخت، به بینشی خیره ‌کننده دست یافته‌اند. آن‌ها الگوها و روش‌هایی عرضه می‌کنند که به پیشگویان این توان را می‌دهد که در این زمینه، حتی تحلیل‌گران حرفه‌ای سازمان‌های اطلاعاتی-جاسوسی را که به اطلاعات طبقه‌بندی‌ شده دسترسی دارند، پشت ‌سر بگذارند. از این گذشته، نویسندگان کتاب، رهنمودهایی کاربردی هم ارائه می‌دهند درباره اینکه ما چگونه می‌توانیم این الگوها را در کسب‌وکار، مسائل بین‌المللی یا در زندگی روزمره به سود خویش به‌ کار گیریم.