طلا باوران خوش دارند طلا را پناهگاه دارایی‌ها در زمان تورم نشان دهند. این درست است که از سال 1971 که ریچارد نیکسون رئیس جمهوری آمریکا، استاندارد پایه طلا را کنار گذاشت، بین طلا و نرخ تورم همبستگی برقرار شده است. من با این سخن شیفتگان طلا هم موافقم که وقتی اقتصاد تورمی‌ می‌شود، قیمت طلا به‌ سوی افزایش میل می‌کند. نگاهی به گذشته، این روند را به وضوح نشان می‌دهد و من هم در فصل سوم این کتاب درباره آن توضیح خواهم داد. در واقع مهم‌ترین عامل همبستگی طلا و تورم همین است. پناهگاه‌های زمان تورم - مانند طلا - فقط زمانی به‌ کار می‌آیند که واقعا تورم وجود داشته باشد! یا به تعبیر آگهی تبلیغاتی شرکت وِندی: «تورم کجاست؟!» از 2008 تاکنون، ماشین‌های چاپ اسکناس شبانه‌روزی پول چاپ کرده‌اند و 11000 میلیارد دلار به اقتصاد جهان تزریق کرده‌اند. همه این پول‌های اضافی هم صرف طرح‌های نجات مالی و تحریک تقاضا شده است. اما با وجود همه این تریلیون‌ها دلار پولی که به جریان افتاده، نرخ تورم در غالب کشورهای توسعه‌ یافته اکنون بین صفر تا 2 درصد است. نرخ تورم متعارف در اقتصاد این کشورها معمولا بین 2 تا 4 درصد است. فدرال رزرو و بانک‌های مرکزی گوشه و کنار جهان در سال‌های قبل از 2008 با چاپ پول و خرید اوراق قرضه خود، نرخ بهره را به زور پایین نگه داشتند. خوب! این فریبکاری است یا نام دیگری دارد؟ حالا گیرم من هم پذیرفتم که بازگشت به تورم «عادی» کیف‌های پول را قلقلکی می‌دهد. اما این واقعیت سر جای خود باقی می‌ماند که چنین بازگشتی به این زودی‌ها رخ نخواهد داد. این زمستان اقتصادی که فعلا در آن قرار داریم به‌ دلیل خصلت رکودی‌اش تا اوایل دهه 2020 ادامه خواهد یافت و تا آن موقع سطوح متعارف تورم یعنی 3 درصد و 4 درصد بازنخواهد گشت. بنابراین تا رسیدن به دوران تورم پایدار راه درازی در پیش داریم، چه رسد به آن اَبَرتورمی که طلا باوران منتظرش هستند. و چون چنین است نه تنها قیمت طلا افزایش نخواهد یافت بلکه اتفاقی کاملا برعکس می‌افتد و قیمت طلا کاهش می‌یابد.