موافقتنامه عملیات مشترک (م.ع.م) نفتی که به منظور اجرای مشترک پروژه ای نفتی بین پیمانکاران/صاحبان امتیاز منعقد می شود، از سال 1956 میلادی در صنعت نفت و گاز جهان ابداع شده و به کار گرفته می شود و تعداد زیادی از پروژه های نفتی در دنیا، به ویزه در کشورهای توسعه یافته، به طور مشترک و از طریق انعقاد م.ع.م بین اشخاص تشکیل دهنده صاحب امتیاز (به معنای عام) اجرا میشوند چرا که اجرای پروژه به صورت مشترک، اصولا موجب فراهم شدن امکان سرمایه گذاری در پروژه های بیشتر، تقلیل ریسک و تسهیم مهارت می شوند؛ اما در ایران، به خصوص در چند دهه اخیر قراردادهای بالا دستی اصولا با بیش از یک شخص منعقد نشده اند تا امکان اجرای مشترک پروژه ها فراهم شود. این رویه با استلزامات جدید سرمایه گذاری و فنی، ابلاغ مدل های جدید قرارداد نفتی و مقررات مربوط به آنها در حال تغییر است. کتاب تحلیل کاربردی موافقت نامه های عملیات مشترک نفتی (با نگاهی به قراردادهای بالادستی نفتی در ایران) اثر دکتر جابر هوشمند کوچی.