کتاب گستره؛ عمق یا وسعت؟ نوشته‌ی دیوید اپستین که یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز است، تمام باورهای شما درخصوص موفقیت را زیر سوال می‌برد. این کتاب از مزایای داشتن چند مهارت می‌گوید و «همه‌کاره و هیچ‌کاره» بودن را رمز موفقیت بسیاری از افراد عنوان می‌کند.

می‌خواهید یک فرد همه‌چیزدان باشید یا در موضوع خاصی تخصص کسب کنید؟ هدفتان در کار کمیت است یا کیفیت؟ هر کدام از این موارد را که انتخاب کنید، لازم است بدانید که نمی‌توانید هر دو را در کنار هم داشته باشید؛ چرا که عمر و انرژی‌تان محدود است و اگر به دنبال مشاغل و حرفه‌های مختلفی بروید در نهایت شاید بتوانید به عنوان یک فرد متوسط در آن زمینه‌ها فعالیت داشته باشید و این موضوع از شما یک همه‌چیزدان غیرحرفه‌ای می‌سازد که به راحتی می‌توان برای او جایگزینی دیگر یافت. حتماً شما هم اصطلاح «همه‌کاره و هیچ‌کاره» را شنیده‌اید که در میان مردم رایج است همین نشان می‌دهد که داشتن چند مهارت در میان مردم هم خوشایند نیست و در روانشناسی عامه نیز طرفدار چندانی ندارد. این افراد معتقدند برای کسب مهارت عمیق در هر زمینه‌ای باید به صورت جدی و تخصصی تلاش کنید و به موقع کار تخصصی‌ خود را شروع نمایید؛ چرا که همواره کسانی هستند که با تمرکز و زمان بیشتر از شما بهتر عمل خواهند کرد.

حال زمان آن رسیده است که این تفکرات را به کناری بگذارید چون کاملاً غلط هستند! افرادی که با مهارت‌های گوناگون سروکار دارند، ضعیف و محکوم به شکست نیستند و دیوید اپستین (David Epstein) در کتاب گستره (Range) تلاش می‌کند شما را قانع و با خود همراه کند.

اپستین معتقد است که قهرمان شدن یا یافتن تخصص در زمینه‌ای خاص همواره به معنای تلاش زودهنگام و کار مداوم در همان مورد به خصوص نیست. جالب این است که در بسیاری موارد خلاف آن نیز ثابت شده و افراد همه‌چیزدان با استفاده از مهارت‌های مختلف خود از سایرین پیشی گرفته‌اند، اما معمولاً در کتاب‌های موفقیت تکرار می‌کنند که بر یک تخصص تمرکز کنید که بسیار نادرست است و تک بعدی بودن افراد هیچ‌گاه یک مزیت به شمار نمی‌آید.

این موضوع را می‌توان واقعاً خبر خوبی دانست و به نوعی صحبت‌های اپستاین همان «یکپارچگی در عین چندگانگی» نیچه محسوب می‌شود که بدان باور داشت و آن را جوهره‌ی انسان می‌نامید. جالب این‌که نیچه نیز یک همه‌چیزدان بود و در زمینه‌های مختلفی به موفقیت رسید.

نویسنده‌ی کتاب گستره سعی می‌کند نمونه‌های مختلفی را ارائه ‌دهد و به تمامی حوزه‌ها از جمله موسیقی، علم، تکنولوژی، ورزش و... سرک می‌کشد.

این کتاب از نظر روایی فرمول ساده و آشنایی دارد اما نویسنده چنان با تبحر به جنبه‌های دراماتیک روایات خود اضافه می‌کند که شما حتی یک لحظه هم آن را کنار نمی‌گذارید. شواهدی که اپستین ارائه می‌دهد به حدی قانع کننده است که مطمئن باشید بر تصمیم‌های آتی شما تأثیر بسیاری خواهد گذاشت.

کتاب گستره؛ عمق یا وسعت؟ در سال 2019 انتشار یافت در مدتی کوتاه توانست تمام توجهات را به سوی خود جلب کند تا جایی که بسیاری از رسانه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی در رابطه با آن اظهار نظر کردند. این فرصت را از دست ندهید و از راهنمایی‌های این کتاب ارزشمند استفاده نمایید.

نکوداشت‌های کتاب گستره:

- من این ایده را دوست دارم ، زیرا خودم را یک همه‌کاره و هیچ‌کاره‌ی واقعی می‌دانم. (Fareed Zakaria, CNN)

- مهم‌ترین کتاب مربوط به حوزه‌ی کار و فرزندپروری. (Forbes)

- فوری و مهم. خواندن این کتاب برای رئیسان، والدین، ​​مربیان و هر کسی که به بهبود عملکرد اهمیت می‌دهد، ضروری است. (Daniel H. Pink)

در بخشی از کتاب گستره می‌خوانیم:

مادر پسربچه به موسیقی و هنر علاقه‌مند بود، اما وقتی پسربچه سعی کرد سیاه‌قلمی از گربه‌ی خانگی‌شان بکشد، چنان افتضاحی به بار آورد که خودش نقاشی را نابود کرد و از تلاش مجدد امتناع کرد. در عوض، او بیشتر دوره‌ی کودکی خود را در هلند برای تیله‌بازی و سورتمه‌سواری با برادر کوچکش صرف کرد، اما در اکثر مواقع صرفاً تماشا کننده بود. یکی از کتابچه‌های راهنمای والدین، با این توجیه که پرسه‌زدن‌های بی‌برنامه ممکن است تخیل کودکان را مسموم به سرخوشی کند، آنان را از این کار منع کرده بود، اما او ساعت‌ها به‌تنهایی پرسه می‌زد. او شب‌ها و در میان طوفان‌ها پرسه می‌زد، چندین مایل پیاده‌روی می‌کرد تا برای چند ساعت به تماشای آشیانه‌ی پرنده‌ای بنشیند یا مسیر حرکت حشرات آبی را روی جویبارها دنبال کند. او به جمع‌آوری سوسک‌ها علاقه‌ی ویژه‌ای داشت و در کنار هر یک از آن‌ها نام صحیح لاتین‌شان را می‌نوشت.

وقتی به سیزده سالگی رسید برای تحصیل در مدرسه‌ی جدیدی که در یک کاخ سلطنتی قدیمی دایر شده بود پذیرفته شد. آن مدرسه به‌قدری از خانه‌اش دور بود که مجبور شد با خانواده‌ای محلی زندگی کند. وقتی در کلاس حضور داشت ذهنش به‌سوی مسئله‌های دیگر می‌رفت، اما دانش‌آموز خوبی بود و وقت آزاد خود را برای به‌خاطر سپردن شعر صرف می‌کرد.

معلم هنر مدرسه شخص بسیار مشهوری بود و یکی از پیشگامان عرصه‌ی آموزش محسوب می‌شد و برای تبدیل‌کردن درس طراحی به یکی از بخش‌های اصلی موتور اقتصادی ملی تلاش زیادی می‌کرد. تلاش‌های او به قدری موفقیت‌آمیز بود که حکومت فدرال را واداشت درس سیاه‌قلم را در تمامی مدارس دولتی اجباری کند. آن معلم، به‌جای اینکه در کلاس بایستد، چیدمان دانش‌آموزان را به گونه‌ای ترتیب داده بود که بتواند مانند سوزن خیاطی از میان‌شان عبور و شخصاً به کار تک‌تک آنان توجه کند. اکثر دانش‌آموزان او را می‌ستودند، اما او روی پسربچه هیچ تأثیر عمیقی نگذاشت. پسربچه در سنین بزرگ‌سالی گلایه می‌کرد که با اینکه به‌عقیده‌ی معلمان، پرسپکتیو در توسعه قوانین جدید آموزش هنر نقشی بسیار محوری ایفا می‌کرد، هیچ‌کس به او نگفته بود پرسپکتیو در نقاشی چه معنایی دارد.

فهرست مطالب:

فصل 1: مکتب شروع زودهنگام

فصل 2: جهان بدسرشت چگونه به وجود آمد؟

فصل 3: وقتی کمتر بیشتر است

فصل 4: آموختن، سریع و آهسته

فصل 5: تفکر بدون تجربه

فصل 6: مشکل سرسختی بیش‌ازحد

فصل 7: دوستی با خودهای احتمالی‌تان

فصل 8: مزیت بیگانه

فصل 9: تفکر جانبی همراه با فناوری پژمرده

فصل 10: فریب‌خورده‌ی تخصص

فصل 11: بیاموزید ابزارهای آشنای خود را کنار بگذارید

فصل 12: آماتورهای خودخواسته

نتیجه‌گیری: گستره‌تان را گسترده‌تر کنید!