بسیاری از نتیجه‌گیری‌های ما بر اساس قضاوت‌هایی به دست می‌آیند که پاسخ صحیح آن‌ها نامعلوم و حتی غیرقابل‌درک است. این نتیجه‌گیری‌ها گاهی خطا از آب درمی‌آیند. برای پی‌بردن به خطاهای موجود در قضاوت‌های انسانی، باید شناخت خوبی از اجزای مختلف آن که سوگیری و نویز هستند، داشته باشیم. نویز اهمیت بیشتری نسبت به سوگیری دارد و کمتر شناخته شده است، با این حال، در گفت‌وگوهای روزمرهٔ عمومی و حتی در سطوح بالاتر سازمانی به‌ندرت تشخیص داده می‌شود. خطاهای نویزی را می‌توان به قلهٔ کوهی یخی تشبیه کرد که قسمت اعظم آن در زیر آب قرار دارد و قابل‌رؤیت نیست. هرجا که پای قضاوت انسانی در میان باشد، احتمالاً می‌توان ردپایی از نویز پیدا کرد. بدیهی است که برای بهبود قضاوت‌هایمان نه‌تنها باید از سوگیری‌های مختلف در امان باشیم، بلکه باید نویزهای نظام فکری خود را نیز شناخته و بر آن‌ها غلبه کنیم. کتاب نویز در شش بخش گردآوری شده است. در بخش اول، تفاوت بین نویز و سوگیری بررسی شده که هم سازمان‌های دولتی و هم سازمان‌های خصوصی می‌توانند گاهی به‌طرز سرسام‌آوری درگیر نویز باشند. در ادامهٔ بحث نیز ایدهٔ «حسابرسی نویز» مطرح شده که برای اندازه‌گیری میزان اختلاف‌نظر بین متخصصان پیرامون یک موضوع واحد طراحی شده است. در بخش دوم به بررسی ماهیت قضاوت انسانی و چگونگی اندازه‌گیری دقت و خطای آن پرداخته شده است. قضاوت‌های انسانی هم در معرض سوگیری و هم در معرض نویز قرار دارند. در این بخش خواهیم گفت که نوعی هم‌ارزی قابل‌توجه بین دو خطای مذکور وجود دارد. همچنین مفهوم «نویز موردی» که به تغییرپذیری قضاوت‌های افراد یا گروه‌ها پیرامون موضوعی واحد در شرایط مختلف اشاره دارد، بررسی می‌شود. بخش سوم به نوع خاصی از قضاوت انسانی می‌پردازد که اخیراً در پژوهش‌های مختلف مورد توجه فراوان قرار گرفته است: قضاوت پیش‌نگرانه. در این بخش همچنین مزیت اصلی قواعد، فرمول‌ها و الگوریتم‌ها نسبت به قضاوت‌های انسانی بررسی می‌شود. نهایتاً در این بخش سعی می‌شود به سؤالی اساسی پاسخ داده شود: اگر خطای نویز تا این حد فراگیر و قابل‌ردیابی است، پس چرا تابه‌حال به آن توجه نکرده بودیم؟ در بخش چهارم با بهره‌گیری از روان‌شناسی، دلایل اصلی ایجاد خطای نویز شرح داده می‌شود. این دلایل عبارت‌اند از تفاوت‌های میان‌فردی ناشی از عوامل مختلف اعم از شخصیت و سبک‌های شناختی متفاوت بین افراد، تفاوت‌های برخاسته از طرز فکر افراد در هنگام ارزیابی مسائل مختلف و نیز استفاده‌های متفاوتی که افراد از معیارهای ارزیابی دارند. همچنین در این بخش آمده که چرا افراد از خطای نویز غافل بوده و چرا از رویدادها و قضاوت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی جا نمی‌خورند. بخش پنجم سعی دارد به این سؤال عملی پاسخ دهد: چگونه می‌توان قضاوت انسانی را بهبود بخشید و از خطا جلوگیری کرد؟ خوانندگانی که عمدتاً به کاربردهای عملیِ کاهش خطا علاقه‌مند هستند، احتمالاً از بحث‌های مطرح‌شده در بخش‌های سوم و چهارم صرف‌نظر کرده و مستقیماً به سراغ این بخش می‌روند. در این بخش راه‌حل‌هایی ارائه شده که می‌توانند خطای نویز را در زمینه‌های مختلف از جمله پزشکی، کسب‌وکار، آموزش، بخش دولتی و... به حداقل برسانند. همچنین در این بخش به معرفی چند تکنیک کاهش نویز پرداخته شده که «بهداشت تصمیم‌گیری» نامگذاری شده‌اند. علاوه بر این، در این بخش پنج مطالعهٔ موردی پیرامون سیستم‌هایی که در آن‌ها سطح بالایی از خطای نویز وجود داشته و تلاش‌های متفاوتی برای کاهش آن به انجام رسیده است، ارائه می‌شود. وجود چه مقدار از نویز در سیستم‌های انسانی قابل‌قبول به نظر می‌رسد؟ در بخش ششم به این سؤال می‌رسیم. برخلاف آنچه تصور می‌شود، این حدِ مطلوب برابر صفر نیست. به‌عبارتی در برخی مواقع، حذف کامل این نوع از خطا امکان‌پذیر نبوده و در پاره‌ای از موارد نیز بسیار هزینه‌بر است. از طرفی، گاهی ممکن است تلاش برای به‌حداقل‌رساندن نویزها، ارزش‌های رقابتی مهمی را به خطر بیندازد. خواندن کتاب نویز را به چه کسانی پیشنهاد می‌‌کنیم این کتاب را به پژوهشگران و علاقه‌مندان به حوزهٔ روان‌شناسی عمومی و موضوع سوگیری و نویز پیشنهاد می‌کنیم.