بخشی از کتاب:

مأموریت هیئت استانداردهای بین المللی حسابداری و بنیاد استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی این است: تدوین و انتشار استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) با هدف اطمینان دادن نسبت به شفافیت، پاسخگویی( یا حساب دهی) و بالا بردن کارآیی بازارهای مالی در سراسر دنیا. این دو نهاد نهایت سعی خود را می نمایند از مجرای اطمینان دادن به مردم باعث رشد و ثبات سیستم های اقتصاد جهانی ( برای دوره های زمانی بلندمدت) در سراسر دنیا شوند.

عامل اصلی برای همگون سازی استانداردهای متفاوت و گوناگون در کشورهای مختلف (مورد استفاده در سال های دور و دراز) از نظر گزارشگری مالی همواره این بوده است: تسهیل یا آسان سازی جریان آزاد سرمایه (به گونه ای که برای مثال) سرمایه گذاران در ایالات متحده خواستار این باشند سهام و اوراق قرضه شرکت های فعال در چین و جمهوری چک را بخرند (آن ها را تأمین مالی نمایند).

انتشار صورت های مالی (تهیه شده به یک «زبان») در سراسر دنیا می تواند به سرمایه گذاران کمک کند ریسکی را که احتمالاً در معرض آن قرار خواهند گرفت کاهش دهند (اعتماد یا اطمینان آنها را بالا ببرد)، و در واقع کمتر در معرض نوعی ریسک (که «ریسک حسابداری» نامیده می شود) قرار گیرند، پدیده ای که هر نوع مانع بر سر راه نقل و انتقال سرمایه در دو سوی مرزها را از میان بردارد.

از سوی دیگر، دریافت اجازه برای عرضه سهام و اوراق قرضه ( به وسیله شرکت ها تأسیس شده در کشورهای دیگر) در سازمان های بزرگ بورس (در امریکا و اروپا) منوط به این است که این شرکت ها در «سازمان های قانون گذاری ملی» تشکیل پرونده بدهند.

این نهادها و قانون گذاران مقرر کرده اند صورت های مالی طبق اصول پذیرفته شده حسابداری ملی (کشوری) تهیه شوند. انجام دادن چنان کاری بسیار طاقت فرسا و مستلزم صرف وقت بسیار زیاد است و از سوی دیگر امکان دارد هر کشوری دارای منابع انسانی متخصص و منابع لازم برای تدوین این استانداردها (مورد استفاده در سطح ملی) نباشد و با احتمال زیاد شرکت ها نتوانند صورت های مالی را به گونه ای تهیه کنند که مورد قبول مردم (سرمایه گذاران در آن کشور و سایر کشورها) واقع شوند که در نتیجه «هزینه سرمایه» (هزینه تهیه پول مورد نیاز) بالا خواهد رفت.