امروزه گردشگری بزرگ‌ترین و متنوع‌ترین صنعت جهان به حساب می‌آید و با ۲۰۰ میلیون نفر شاغل، گردش مالی سالانه آن به حدود 5/6 تریلیون دلار می‌رسد.
در این میان، حدود ۲۰ درصد از سفرهای بین‌المللی در سال، مربوط به طبیعت گردی بوده است. در سال ۲۰۰۹، طبیعت گردی رشدی ۳ برابر دیگر اشکال گردشگری داشته است. براساس برآوردهای انجام شده، بازدید میراث فرهنگی و طبیعی و نیز گردشگری روستایی در ۲۰ سال آینده رشد چشمگیری خواهد داشت. ایران اگرچه از نظر میراث فرهنگی و تاریخی جزو ۱۰ کشور برتر جهان و از نظر تنوع زیستی در بین ۵ کشور اول جهان قرار دارد، هنوز نتوانسته سهم قابل توجهی از این صنعت جهانی داشته باشد.
رشد شتابان گردشگری، به ویژه در دهه های ۶۰ تا ۸۰ میلادی، با شکل گیری و گسترش جهانی حفاظت از محیط زیست همراه شد. مفهوم توسعه ی پایدار نیز در تمامی عرصه های اقتصادی که ناظر بر رعایت ملاحظات زیست محیطی در امر توسعه است، پدیدار شد. به همین دلیل، رویکرد پایداری محور برنامه های توسعه گردشگری را تشکیل می دهد.
گردشگری روستایی یکی از شاخه های صنعت گردشگری است، که با توجه به ظرفیت های طبیعی و فرهنگی موجود در روستاها، می تواند نقش مهمی در تجدید حیات روستاها، ایجاد اشتغال درآمد برای روستاییان، حفاظت از میراث طبیعی، تاریخی و فرهنگی و در نهایت توسعه ی یکپارچه و پایدار روستایی داشته باشد.
گرچه در سال های اخیر در سطح جهانی، توجه زیادی به گردشگری روستایی، از نظر آموزشی و پژوهشی شده است، ولی مفهوم و ماهیت گردشگری روستایی و اثرات مختلف آن، به ویژه اثرات اقتصادی آن، هنوز به طور لازم بررسی نشده است. تغییرات سریع در نواحی روستایی از یک طرف و توجه به گردشگری به عنوان یک عنصر کلیدی در توسعه و احیای نواحی روستایی از طرف دیگر، نیاز به درک اساسی گردشگری روستایی را بیشتر کرده است.
به همین خاطر، با توجه به اهمیت موضوع، بر آن شدیم تا مجموعه ای فراهم آوریم که در آن به صورت مفصل و تخصصی به موضوع گردشگری روستایی بپردازیم. این مجموعه شامل دو فصل است که در فصل اول آن به گردشگری و کلیات آن، و در فصل دوم به طور اختصاصی به موضوع گردشگری روستایی پرداخته شده است.