معرفی نویسنده
پیمان مولوی در تبریز به دنیا آمد، از نسل دهه شصتی ها؛ پدرش از مدیران کشت و صنعت های کشاورزی بزرگ ایران بود و مادرش آموزگار. وی دوره دبیرستان را در دبیرستان البرز تهران (کالج سابق) به پایان رساند، و فارغ التحصیل حسابداری و اقتصاد مالی از دانشگاه Essex انگلستان است.
در فعالیت حرفه ای در بخش مشاوره سرمایه گذاری و تامین مالی بین المللی شرکت های بزرگ و متوسط فعال بوده و به عنوان سخنرانی کلیدی در بخش اقتصاد، فاینانس و سرمایه گذاری بیش از ۵۰۰ سخنرانی داخلی و بین المللی ارائه داده است.
همچنین در حوزه اقتصاد و سرمایه گذاری در روزنامه ها و مجلات تخصصی مقالات متعددی منتشر نموده اند.وی بنیانگذار آکادمی تامین مالی و سرمایه گذاری مولوی است که با بیش از ۳۰۰۰ عضو یکی از مهم ترین بسترهای آموزشی اقتصادی، تامین مالی و سرمایه گذاری برای بسیاری در ایران به شمار می رود. همچنین وی دوره ای عضو هیئت اجرایی و دبیر کل انجمن اقتصاددانان ایران نیز بوده است. وی طرفدار بازار آزاد و لیبرالیسم اقتصادی است و در این مسیر تمام فعالیت های رسانه ای و نوشتاری خود را معطوف کرده است، چون معتقد است ایران برای توسعه، نیازمند اقتصادی غیر دستوری و مبتنی بر حق انتخاب است.

معرفی کتاب
این کتاب دریچه ای است برای بهتر دیدن چرخه های بازارهای موازی و رویکردی که هر فرد برای تصمیم گیری در بازارهای موازی ایران نیاز دارد. کاش در کودکی به ما در باب سرمایه گذاری و بازارهای موازی می گفتند! اما کودکان ما خوش شانس هستند که کلی داده و اطلاعات مفید، این روزها در سرتاسر جهان برای تصمیم اقتصادی بهتر، در اطرافشان هست.

تصمیم گیری در بازارهای موازی برای ایرانیانی که بیش از ۴ دهه تورم را با پوست و گوشت و استخوان خویش تجربه کرده اند، نه یک کار لوکس، بلکه یک الزام است و اجتناب ناپذیر. اما همانند هر کار دیگری، نیازمند رجوع به دانش و تجربه است و این کتاب قصد دارد در این خصوص گام بردارد. در مورد اقتصاد به نظر می رسد به عنوان یک فعال که در حوزه اقتصاد و اقتصاد ایران تا اندازه ای سروکار داشته ام و خودم را تا حد زیادی یک فرد اقتصادی می دانم، بیشتر تصمیمات خود را با دلایل منطقی بر مبنای رابطه ی میان هزینه و ارزش ریسک و بازده بالقوه می گیرم. اندیشه اقتصادی عمدتاً بر پایه ی عقل سلیم و تجربه است و شاید مطالبی که ارایه می شود، بسیاری از اقتصاددانان با آن مخالفت کنند. البته، آن ها با یکدیگر نیز اتفاق نظر ندارند. سازوکار اقتصاد كاملاً مبهم است و البته مبتنی بر دموکراسی و در نتیجه منطقی است که اقتصاد، "علم ملال انگیز" نامیده می شود. اما من معتقدم اقتصاد، شفاف اندیشیدن است برای همه.

زیاد می شنویم کسانی که پول از دست می دهند، سریع می گویند "من بدشانسم" و فوری نقش قربانی را در مثلث کارپمن به عهده می گیرند و تمام تقصیرهای خود، بی دانشی، بی تجربگی و... را انکار می کنند- البته در ایران بهانه هایی برای این کار وجود دارد که فوراً فرافکنی می شود و جزء ذاتی همه ما ایرانیان است.
اما بازارهای مالی چرخه دارند و درک این چرخه ها نیازمند دانش و البته حتماً تجربه است.