ارزهای دیجیتال بانک مرکزی منافع بسیاری دارد. ولی اگر طراحی آن به درستی انجام نگیرد، ممکن است پیامدهای نامطلوبی برای سیاست پولی داشته باشد. اگرچه انتشار بدون جبران این ارزها و یا عمده فروشی آنها هدف های سیاست پولی یا چارچوب عملیاتی سیاست پولی را تغییر نمی دهد، ولی موجب تغییراتی در پرداخت های جزئی، عمده و فرامرزی می شود که دارای آثار سرریز منفی است. ارزهای دیجیتال از طریق اثر بر سرعت گردش پول، واسطه زایی سپرده ها، آسیب پذیری ذخایر بانکی، جایگزینی پول ها و جریان های سرمایه ای بر سیاست پولی تأثیر می گذارد.

کشورهایی که بیشترین آسیب پذیری نسبت به ارزهای دیجیتال را دارند آنهایی هستند که دارای نظام های بانکداری تحت سلطه سپرده های خرد و کوچک و سپرده های دیداری، سطوح پایین پرداخت های دیجیتال و بنیان های کلان ضعیف می باشند. ویژگی پیشنهادهای مطرح شده در مورد طراحی ارزهای دیجیتال، مانند برقراری سقف بر میزان نگهداری ارز دیجیتال می تواند ریسک های واسطه زایی را متعادل کند، ولی کافی نیستند. بانک های مرکزی نیازمند حصول اطمینان از تشخیص و تضعیف جامع ریسک های کلان اقتصادی ذیربط هستند.