روندهای جهانی و سراسری، مرزی نمیشناسند و بر هر جنبه ای از جامعه اثر می گذارند: آنها می توانند روش اداره دنیای آینده را به طور بنیادین تغییر دهند و سریع تر از حد تصور اثر گذار باشند. ما در مواجهه با تغییر دو گزینه پیش رو داریم: مقاومت (بی فایده) تطبیق (به صورت واکنشی) یا اقدام پیش دستانه (کنشگرانه). پیش انگاری آینده به چیزی بیش از مدل های پیش بین سنتی (پیش نگری) براساس پیش نمایی تجارب پیشین نیاز دارد. روش های پیشرفته از منطق پیش انگاری (آینده نگاری) استفاده می کنند و فرانامه هایی می سازند که نشانک های ضعیف و روندهای در حال ظهور را در منابع خارجی تشخیص می دهند و چندگانگی زمان های حال و مسیرهای احتمالی تکامل را در نظر می گیرند. بر این باوریم که این رویکرد نوآورانه، تنها راه پاسخ به تغییری است که به طور فزاینده ای دارای اتصال متقابل، پرشتاب و ناپیوسته است.