پیری یعنی تغییر. اما تغییر به معنای زوال نیست. پیر، هر روز با محیط اطرافش در کلنجار است. زیرا محیط پیرامون پیران را نه پیران ساخته اند و نه برای پیران طراحی شده است.
آیا می توانیم ذهنیت خود را نسبت به سالخوردگی و شرایط زیستی پیران تغییر دهیم؟ مثلاً آیا می توان باور کرد که محیط بدون تهدید و آرام، زوال عقل پیران را از بین می برد؟
بخش های مختلف بدن ما در حال تغییر است و هرکاری را که در جوانی با آن بخش از بدن انجام می دادیم، در پیری باید به نحو دیگری انجام دهیم. با چنین دقتی به آن سطح از آگاهی می رسیم که بتوانیم سالخوردگان را آنگونه که هستند ببینیم؟ آیا کاری هست که بتوانیم از سالخوردگان بیاموزیم و در زندگی خودمان به کار ببندیم؟ همه لحظه های زندگی را آگاهانه سپری کنیم.