در بخش ابتدایی این کتاب به پیشینه، مفاهیم، کلیات و مبانی نظری اجاره ها و در بخش دوم نحوه حسابداری اجاره ها طبق استانداردهای حسابداری ایران و در بخش سوم به حسابداری قراردادهای اجاره بین شرکت های اصلی و فرعی پرداخته شده است. امروزه، اجاره دارایی های غیر جاری بین شرکت های عضو گروه، یکی از متداول ترین انواع مبادلاتی است که بین آنها رایج شده است و تحصیل این نوع دارایی ها و انتقال آن به شرکت های فرعی (تابعه) به صورت اجاره، برای شرکت های اصلی که دارای منابع مالی قابل توجه می باشند، امری عادی و طبیعی به شمار می آید. شاید این اقدام از آن جهت صورت می گیرد که بنگاه های اقتصادی اصلی دارای توان مالی بالقوه هستند و می توانند در شرایط مساعدتری دارایی ها را خریداری یا از طریق استقراض، آنها را تحصیل نمایند.

ساختار اجاره دارایی های غیر جاری بدین صورت است که شرکت اصلی دارایی ها را به آسانی تحصیل می کند و برای استفاده، به شرکت های فرعی (تابعه) انتقال می دهد. بدیهی است شرکت های اصلی برای این که بخواهند نظارت دقیقی بر دارایی های زیر پوشش اجاره داشته باشند ممکن است مالکیت و مدیریت متمرکز را ترجیح دهند. در این راستا، برخی از واحدهای انتفاعی به تشکیل شرکت هایی که وظیفه اصلی آنها اجاره دارایی های غیرجاری به شرکت های فرعی می باشند، مبادرت می کنند و از این طریق، به مدیریت متمرکز دارایی ها دست می یابند و نحوه تلفیق مبادلات بین شرکت های عضو گروه (انتقال دارایی از طریق اجاره بلند مدت) نیز مورد بررسی قرار می گیرد.