«نظریه‌پرداز اقتصادی نمی‌تواند با واقعیات جامعه‌ی محل زندگی خود از نظر پژوهشی و تحقیقی بیگانه باشد. نظریه‌پرداز اقتصادی کسی است که نه‌تنها به واقعیات زندگی اقتصادی اطراف خود (جامعه‌ی خویش و جامعه‌ی جهانی) توجه دارد، بلکه به مطالعه‌ی مستقل این واقعیات، به فرضیه‌سازی در زمینه‌ی این واقعیات، به آزمون این فرضیه‌ها در جامعه و به کاربرد نتایج حاصله در امور جامعه به‌شدت وابسته است. البته نظریه‌پرداز اقتصادی، برای سرعت و سهولت کار، باید از طریق آموزش‌های قبلی در جریان مفاهیم، قضایا و نظرات اقتصادی مطرح‌شده‌ی قبلی قرار گرفته باشد. لذا هر نظریه‌پرداز شروع‌کننده یک علم نیست،‌ ولی شرط اصلی برای نظریه‌پردازی برخورد علمی با واقعیات جامعه و جوامع است و نه مسلط بودن بر مفاهیم و قضایا و نظریه‌های قبلی در یک علم.»

با تعریف فوق می‌توان شادروان حسین عظیمی را اقتصاددانی سخت‌کوش در عرصه‌ی دانش اقتصاد و در زمینه‌ی برنامه‌ریزی و دلبسته‌ی توسعه‌ی کشور دانست. مجموعه‌ی حاضر برگزیده‌ای از سخنرانی‌ها و مقالات اوست، باشد که دوستداران رشد و توسعه‌ی ایران به‌کار آید.

فهرست:
بخش اول: برنامه ریزی و توسعه
بخش دوم: اقتصاد ایران
بخش سوم: اقتصاد سیاسی
بخش چهارم: فرهنگ و اقتصاد