وقتی همه چیز، حتی چشم انداز، محصول و ماموریت مدام تغییر می کند، چگونه می توان اعضای گروه کاری را امیدوار و پرتلاش کنار هم نگه داشت؟ طراحی ساختارهای انعطاف پذیر و تاب آور روی کاغذ و نمایشگر آسان به نظر می رسد ولی زمینه سازی و آماده کردن نیروی انسانی برای چرخش های استراتژیک و تحولات پیایی از دشوارترین وظایف رهبران است. در روزگار شتاب که دورنماها روشن و شفاف نیستند و دگرگونی و تغییر تنها اصل ثابت است، چگونه می توان استارت آپی دوستانه، شرکتی تجاری، ساختاری سیاسی یا هر نظام جمعی دیگر را حفظ کرد؟ کتاب روزی روزگاری تالیف ژاک کوپچیکو کریستین ارلاخ، درباره این گروه ها حرف می زند و قصه را کارآمدترین ابزار ساخت سازمانی تاب آور می داند.
نویسندگاه مقاله های این کتاب که همگی از صاحب نظران دانشگاهی و مشاوران سازمانی برجسته اند، یا بحث نظری و مثال هایی عملی، نشان می دهند که در فضای تغییر، نوسان، ابهام و عدم قطعیت می شود روی سرشت قصه گو و قابلیت روایی انسان حساب کرد.
کتاب روز روزگاری سازمانی روشن می کند که برای نو کردن استراتژی ها باید قصه ها را نو کرد و شرح می دهد که رویکردهای روایی و قصه محور در برندسازی، رهبری، تغییر و تحول، یادگیری سازمانی، تاب آوری، هویت آفرینی، ارتقای فرهنگ سازمانی و توسعه برند چگونه آینده ای تازه رقم می زنند؛ آینده ای که روایت های انسانی و قصه های همه اعضا در آن نقش دارند.