در این مقدمه ی کوتاه و مختصر من سر آن ندارم که در باب عظمت حافظ و غزل-های ناب او سخنی بگویم، زیرا تردیدی نیست که دیوان حافظ پرخواننده ترین دیوان شعر فارسی و خود او محبوبترین شاعر در میان فارسی زبانان جهان است. بلکه می خواهم نسخه ای از حافظ را تقدیم دوستداران این شاعر آسمانی کنم که به دلایل بیشماری بی نظیر است.

داستان به گونه ای است که اینجانب در حین مطالعات کتابشناسی حافظ به نسخه ای از سروده های خواجه ی شیراز به تصحیح دو شاعر صاحب نام دوره ی قاجار یعنی قاآنی شیرازی و یغمای جَندَقی برخورد کردم. وجود دو نام بزرگ آنهم از سلسله شعرا به عنوان مصحح دیوان که در نوع خود بی سابقه است، حکایت از تصحیح ویژه ای از سروده های حافظ داشت. پس از مدتی پیگیری توانستم نسخه ای از این تصحیح را از یک صاحب مجموعه ابتیاع کنم و آنگاه که نام دو بزرگ دیگر یعنی حسین کوهی-کرمانی را به عنوان گردآورنده و استاد ابراهیم بوذری را در جایگاه خطاطی این نسخه نفیس و منحصر بفرد دیدم، این گمان که با نسخه ای نه اَصَح و اَقدَم، بلکه با اثری استثنایی و ویژه روبرو هستم، به یقین مبدل کرد. قبل از تصمیم گیری در باب ضرورت چاپ این نسخه لازم بود از مشورت فردی خبره و آگاه برخوردار گردم. لذا در سفری به تهران نظر حافظ شناس برجسته استاد بهاءالدین خرَمشاهی را در این باب جویا شدم.

ایشان با روئیت این کتاب بر تردیدهای من در مورد چاپ این نسخه از حافظ فایق آمدند و ضمن تشویق و ترغیب با ذکر این عبارت که " به حرمت این چهار نام بزرگ که در تدوین این نسخه از حافظ دست داشته اند، بهتر است این اثر نفیس با حفظ وضع موجود و البته در قطع بزرگتر (نسخه خریداری شده از مجموعه دار در قطع جیبی و جلد چرمی بود) با پیرایش و امکانات چاپی روز منتشر و در دسترس حافظ دوستان قرار گیرد. "
این سخن معرفت آموز ایشان بنده را در چاپ و ارائه این گوهر درخشان ادب فارسی مصمم تر و کوشاتر ساخت.